WINRAR DLA 1 URZĄDZENIA

• dane można „ścisnąć”, aby nie zajmowały tak dużo miejsca

• można je również szyfrować, aby uniemożliwić ich używanie osobom nieupoważnionym

• powstałe archiwum można podzielić na części, np. o rozmiarze dyskietki

• dane mogą być wyposażone w sumy kontrolne, dzięki czemu w przypadku uszkodzenia dyskietki możliwe jest ponowne obliczenie nieprawidłowej lokalizacji bez utraty informacji

• archiwum można uzupełnić o informacje o tym, kto je utworzył (podobnie jak podpis cyfrowy)

Na rynku dostępnych jest wiele produktów oferujących wymienione podstawowe funkcje, np.: Kod pocztowy, ARJ, TAR/GZ, ACE, LHARC, itp. i różnią się one od siebie zarówno sposobem wykonywania tych podstawowych funkcji (patrz np. Archive Comparison Test), jak i tym, że oferują inne, istotne ulepszenia, takie jak możliwość automatycznego generowania nazw według daty, selekcja według daty, flagi archiwizacji, możliwość pracy z „długimi” nazwami, samorozpakowujące się archiwa, możliwość zablokowania archiwum przed dalszą modyfikacją, interaktywne sterowanie, komentarze do archiwum, możliwość korzystania z komputera wielordzeniowego itp.

W porównaniu z konkurencją WinRAR wyróżnia się przede wszystkim optymalnym stosunkiem szybkości do efektywności kompresji. Istnieją produkty, które potrafią kompresować dane o kilka procent lepiej, ale trwa to kilka razy dłużej. Albo o kilka procent szybszy, ale o kilkadziesiąt procent mniej skompresowany.

Kolejną charakterystyczną cechą RAR-a jest to, że archiwa można obsługiwać interaktywnie, korzystając z graficznego interfejsu. Pozwala on także przygotowywać partie do automatycznej archiwizacji bez nadzoru, korzystając z parametrów wiersza poleceń.

Oprócz najbardziej rozpowszechnionej platformy Wintel, archiwa RAR mogą być używane w środowiskach Unix, Linux, MacIntosh, IBM OS/2... Ponieważ autor pochodzi z obszaru, w którym powszechnie używa się cyrylicy, w porównaniu z konkurencją, o wiele mniej jest problemów ze znakami narodowymi na różnych stronach kodowych, nawet w środowisku czeskim.

Wersja RAR dla systemu Windows nosi nazwę WinRAR i oprócz własnego formatu RAR potrafi również tworzyć archiwa w najpopularniejszym formacie ZIP, a także odczytywać archiwa w innych opublikowanych formatach: ARJ, LZH, ACE, CAB, TAR, GZip, UUE, BZ2, JAR, 7-Zip, ISO, Z.

RAR wykorzystuje stosunkowo silny szyfr blokowy do szyfrowania, więc chociaż w Internecie krąży wiele programów do łamania haseł, to przy haśle składającym się z 6 lub więcej znaków znalezienie go przy użyciu obecnej technologii zajmuje kilkadziesiąt lat, w przeciwieństwie do innych formatów, gdzie zajmuje to kilka godzin.

Kolejną ciekawą cechą RAR-a jest możliwość tworzenia samorozpakowujących się archiwów. Ich rozpakowywaniem można sterować za pomocą skryptu, co w prostszych przypadkach może nawet zastąpić InstallShield(r) lub podobne narzędzie.

RAR może w pełni wykorzystać potencjał współczesnych komputerów z wieloma procesorami, na których klasyczne programy zazwyczaj działają w jednym wątku, pozostawiając pozostałe procesory bezczynnymi.